Inspiratie
In de zoektocht naar een manier om mijzelf uit te drukken, vond ik het schrijven van verhalen. Het eerste verhaal dat uit mijn pen kwam, en dat helemaal terugging naar de eerste ontmoeting met mijn ouders, werd het beginpunt van het schrijven van mijn eigen verhaal.
​
​Het was het moment waarop ik voorzichtig begon terug te kijken en mijn bestaan langzaam begon te begrijpen. Het scheppende aan schrijven, en de manier waarop ik mijn levensverhaal vanuit mijn eigen blik tot leven breng, geeft mij licht en ruimte — zelfs wanneer mijn gevoelens soms onbetwistbaar complex zijn.
​
Lange tijd zocht ik naar bestaansrecht en was ik hard voor mezelf omdat ik dat nog niet had gevonden. Door steeds meer te leven vanuit mijn essentie, kan ik het leven nu omarmen precies zoals het is.
To my mother and father who were once mine;
actually, for a short amount of time.
I speak of decades ago, lovers in each other’s arms,
captured by their beautiful, subtle charms.
Whispering soft words of love and unity,
probably until the day they conceived me.
Fragments of poems by Saadi and Hafez,
they allowed love and played a daring round of chess.
Born as a daughter of Shiraz, the city of roses and red wine,
not knowing I would have to keep on searching for love to be mine.
No idea who they are, as they are out of my eyesight.
And yet, my life until now is worth every bit of my fight.
Needless to say, I do miss them every single day,
so I sit down to wonder and silently pray.
Why couldn’t they hold on to the baby I once was,
with all their grace and hearts full of longing?
Thank you for giving me life, still I seek meaning and belonging.
I have to remind myself of the roots that I carry along till the end of the day.
Will keep searching for my parents and maybe… if I may.
Still the innocent girl from Shiraz, no more, no less.
Next time you see me, give me your loving caress.
​
- Hannah -
